Alfredo de gregorio streeft naar een bescheiden architectuur, die bijna onzichtbaar is. In dit boek probeert hij te staven waarom.Ik kocht het nog maar daarnet in de Fnac, dus veel over de inhoud kan ik nog niet vertellen. Toch één citaat:
" Hoe gepassioneerder ik bezig ben met architectuur, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat architectuur naar bescheidenheid en zelfs onzichtbaarheid moet neigen. Want passie is voor mij per definitie afgestemd op een ander. Vergelijk het met vrijen. Wanneer je iemand streelt en je hebt plots enkel oog voor je eigen hand, hou er dan maar mee op. Wanneer een architect alleen bezig is met zijn eigen rol en zijn eigen roem, dan is hij aan het masturberen. Dat kan best leuk zijn, maar een normaal mens doet dit niet op de grote markt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten